خادمین اهل بیت

(بسم الله الرحمن الرحیم)

در حکومت امام زمان، پیشرفت علم و صنعت، عدالت، اخلاق، اندیشه، کشاورزی و دامداری، اقتصاد و… به اوج خود می‌رسد و عالی‌ترین تمدن بشری و حکومت جهانی بر اساس عدالت برقرار می‌شود. اینک به‌طور فشرده به برخی دگرگونی‌هایی اشاره می‌کنیم که در ساختار سیاسی و اجتماعی حکومت امام مهدی علیه‌السلام رخ می‌دهد:

۱. تحول تربیتی و اخلاقی
اعتلای تربیت و اخلاق از مهم‌ترین جنبه‌های پیشرفت هر حکومتی به‌ویژه حکومت‌های الهی به شمار می‌رود. بنابراین در پرتو حکومت امام موعود نیز اندیشه‌ها شکوفا می‌شود. امام محمدباقر علیه‌السلام ‌می‌فرماید: چون قائم، قیام کند، دست خود را بر سر بندگان می‌گذارد و خود، آنان را متمرکز می‌سازد و اخلاقشان را به کمال می‌رساند.[۱]

۲. عدالت‌خواهی
یکی از اهداف همه پیامبران و مصلحان بزرگ الهی، برقراری عدالت در جوامع بشری است. انقلاب جهانی امام موعود نیز بیش از هرچیز دیگری بر روی این موضوع تأکید می‌کند؛ تا جایی که امام علی علیه‌السلام هنگام سخن گفتن از عدالت می‌فرماید: ... مهدی به شما نشان خواهد داد که سیرت عادلانه چگونه است.[۲]

۳. تحول اقتصادی
دانشمندان و بزرگان عقیده دارند که حکومتی توانمند و موفق است که در همه زمینه‌ها به‌ویژه اقتصاد، زمینه شکوفایی مردم را فراهم آورد. در حکومت جهانی امام موعود به این جنبه توجه ویژه‌ای صورت می‌گیرد؛ تا جایی که در احادیثی از پیامبر اکرم و ائمه اطهار آمده است: «در آن زمان، امت من چنان از نعمت برخوردار شوند که هرگز امتی آن چنان از نعمت برخوردار نشده باشند، سر تا سر زمین محصول دهد و...».[۳]

بقیه در ادامه مطلب

(بسم الله الرحمن الرحیم)

مقصود از اهداف قیام قائم علیه‌السلام چیزی است که آن حضرت برای دست یافتن به آنها، حرکت جدی خود را آغاز می‌کند. فهرستی از اهداف مقدس به قرار صورت ذیل است:
۱. احیای اسلام که بر اثر کجروی‌ها زنگار گرفته است؛
۲. تامین قسط و عدل اجتماعی و اجرای قانون شرع؛
۳. اصلاح جامعه و به حرکت درآوردن آن؛
۴. حاکم ساختن حق و نیروبخشیدن به حق پرستان؛
۵. احیای سنت نبوی و سیره علوی؛
۶. از بین بردن بدعت‌‌های جاهلانه؛
۷. آزادسازی ملت‌ها از محکومیت سلطه و زور؛
۸. آگاه‌ساختن مسلمانان و افشای ماهیت واقعی جباران؛
۹. از بین بردن سلطه استبدادی خودکامگان بر جهان اسلام؛
۱۰. تأسیس یک مکتب عالی تربیتی و شخصیت بخشیدن به جامعه.
این اهداف هم در اندیشه و عمل حضرت قائم جلوه‌گر خواهد بود و هم در یاران و سربازانش.[۱]

^{پی‌نوشت‌ها
۱. ر.ک:‌ فرهنگ عاشورا، جواد محدثی، ص۶۲؛ فرهنگ موعود، صص ۳۸-۳۹.}

منبع

(بسم الله الرحمن الرحیم)

به گزارش جنبش سایبری 313 , سرزمین حجاز (عربستان کنونی) در روایات مربوط به آخر الزمان، آبستن حوادث بسیار مهمی است. از مهمترین این حوادث می توان به اختلافات داخلی در خاندان پادشاهی حجاز، درگیری های نظامی در سرزمین حجاز، قتل نفس زکیه در مسجدالحرام، خسف یا فرو رفتن سپاهیان سفیانی در بیابان بیداء عربستان و مهمتر از همه، ظهور حضرت مهدی (عج) از شهر مکه، اشاره کرد. بسیاری از نشانه ها و وقایع نامبرده، مربوط به سال ظهور و یا اندکی پس از ظهور حضرت مهدی (عج)  می باشد که به همین دلیل بررسی آنها در حال حاضر امکان پذیر نمی باشد؛ اما در این میان، وقایع مربوط به اختلافات خاندان پادشاهی حجاز و مرگ آخرین پادشاه مقتدر این خاندان به نام عبدالله، نشانه ای است که در سالهای نزدیک به ظهور اتفاق می افتد(1) و نشانه ي مهمي برای نزدیکی زمان ظهور می باشد.

« از ابوبصیر نقل شده است که گفت:
خدمت امام صادق (ع) عرض کردم :  ابو جعفر (امام باقر (ع)) می فرمود: قائم آل محمد (عج) 2 غیبت دارد که یکی طولانی تر از دیگری است. فرمود: آری. این امر تحقق نیابد مگر آنکه در خاندان فلان اختلاف به وجود آید و حلقه تنگ شود و سفیانی ظهور کند و بلا سخت گردد و مرگ و کشتار مردم را فرا گیرد و آنان به حرم خدا و پیامبرش پناهنده شوند. »(2)

روایت دیگری نیز با مضمون مشابه از امام رضا(ع) نقل شده است:

بقیه در ادامه مطلب

(بسم الله الرحمن الرحیم)

بنابر احادیث معتبر آن حضرت بلافاصله بعد از ظهور، دست به قیام نمی‌زند، بلکه منتظر می‌شود تا سیصد و سیزده نفر از یارانش، از بلاد دور و نزدیک و در طیّ روزهای متمادی، به دور آن حضرت در مکه جمع شوند و بعد از بیعت آنان با امام، آن حضرت، قیام اصلاحی خود را شروع می‌کند و پس از فروپاشی نظام حاکم در مکه، مدتی طول می‌کشد تا نیروی ده‌هزار نفری از یارانش جمع شوند.[۱] و پس از تکمیل این نیروها، مکه را به قصد مدینه، ترک می‌کند و بعد از رسیدن به مدینه، اقدامات اصلاحی خود را در مدینه شروع می‌کند و سپس به سوی مرکز حکومت خود، عراق و کوفه، حرکت می‌کند[۲] و پس از اقدامات چشمگیر کوفه، برای مقابله با بساط «سفیانی» با لشکری شکوهمند، وارد فلسطین می‌شود و سرزمین بیت‌المقدس را از دست ظالمان پس می‌گیرد و صلح و آزادی بر سراسر جهان سایه می‌افکند. پس از آن مرحله، دوران دوم قیام اصلاحی خود را که همان تشکیل و اداره‌ حکومت جهانی است، آغاز می‌کند و آرامش جهان را به ارمغان می‌آورد. این درگیری‌ها طبق حدیثی از امام حسین علیه علیه‌السلام هشت ماه طول می‌کشد.[۳] 

(بسم الله الرحمن الرحیم)

از نظر سیاسی، در سال های منتهی به ظهور، حوادث زیر اتفاق خواهد افتاد:

آنچه در این متن آمده، با این فرض است که بدائی اتفاق نیفتد و همه چیز همان طور که در روایات ذکر شده، پیش آید، وگرنه اگر بنا را بر وقوع بداء بگذاریم، در هر روزی از سال و هر ساعتی از روز، امکان وقوع ظهور، هست. همچنین باید توجه داشت که ظهور، به طور ذاتی، وقتی اتفاق می افتد که مردم آمادگی داشته باشند. یعنی حتی همین الان هم اگر مردم آمادگی پیدا کنند، ظهور اتفاق می افتد، و نیاز به هیچ نشانه ای نیست. یعنی در هر نقطه ای از زمان، به طور بالقوه، امکان وقوع ظهور هست (شاید این جمعه بیاید، شاید!). این از ذات قضیه، اما واضح است که بالاخره ظهور، در یکی از نقاط زمانی به وقوع خواهد پیوست، و از بین این همه نقطه ی بالقوه، یکی بالفعل، نقطه ی ظهور خواهد بود. احادیثی که نشانه های ظهور را نقل می کنند به این نقطه ی بالفعل اشاره دارند. در مقابل روایاتی هم هستند که به نقاط بالقوه ی ظهور اشاره می کنند و این دو منافاتی با هم ندارند.

به طور خلاصه، حوادث زیر از حدود یک سال قبل از ظهور، احتمالا به ترتیب زیر روی خواهند داد.

بقیه در ادامه مطلب