خادمین اهل بیت

خادمین اهل بیت به نقل ازمشرق- امام جعفر صادق عليه‌‏السلام فرمودند: 
پيامبر خدا(صلی الله علیه و آله)، به هنگام روزه گشودن، با حلوا افطار مى‌‏كرد. اگر حلوا نبود، با شكرينه‏‌اى ديگر يا چند دانه خرما، و اگر آن نيز نبود، با آبِ خالى. مى‏‌فرمود: آب، معده و كَبِد را تميز مى‏‌كند، دهان را خوش‏بو مى‏‌كند، دندان‌‏ها را محكم مى‏‌سازد، چشم را قدرت مى‏‌دهد و ديده را جلا مى‏‌بخشد، گناهان را از انسان می‌شويد، رگ‏هاى برآشفته و تلخه تحريك شده را فرو مى‏‌نشانَد، بلغم را از ميان مى‏‌بَرَد ، حرارت را از معده برمى‏‌دارد، و سردرد را نيز از ميان مى‏‌بَرَد.

متن حدیث: 

الإمام الصادق عليه‏‌السلام:
كانَ رَسولُ اللّه‏ِ صلى‏ الله ‏عليه و ‏آله و سلّم إذا أفطَرَ بَدَأَ بِحَلواءَ يُفطِرُ عَلَيها ؛ فَإِن لَم يَجِد فَسُكَّرَةٍ أو تَمَراتٍ، فَإِذا أعوَزَ ذلِكَ كُلَّهُ فَماءٍ فاتِرٍ. وكانَ يَقولُ: يُنَقِّي المَعِدَةَ والكَبِدَ، ويُطَيِّبُ النَّكهَةَ وَالفَمَ، ويُقَوِّي الأَضراسَ، ويُقَوِّي الحَدَقَ و يَجلُو النّاظِرَ، و يَغسِلُ الذُّنوبَ غَسلاً، و يُسَكِّنُ العُروقَ الهائِجَةَ و المِرَّةَ الغالِبَةَ، و يَقطَعُ البَلغَمَ، و يُطفِئُ الحَرارَةَ عَنِ المَعِدَةِ، و يَذهَبُ بِالصُّداعِ.


منبع:مشرق

خادمین اهل بیت به نقل از مشرق- امام جعفر صادق علیه السلام فرمودند: صنعتی که تنها برای حرام کاربرد دارد و رهاوردش تباهی محض است و هیچ صلاحی ( فایده ای ) درآن نیست خدا آن را حرام کرده است [ مانند: ابزار سخت افزاری و نرم افزرای لهو و لعب، بت سازی، تولید نوشابه های حرام و هر چیزی که موجب تباهی محض افراد و جامعه است ) پس آموختن و آموزش دادن آن، عمل به آن، گرفتن مزد برای آن و هرگونه اقدامی برای آن، همه اش حرام است ، مگر اینکه صنعتی باشد که گاهی در جهت منفعت (حلال) به کار می رود و از آن جهت که در آن صلاحی وجود دارد یادگرفتنش و عمل به آن حلال است؛ ولی بر کسی که آن را در جهت حرام و غیر حقّ به کار گیرد حرام است

متن حدیث: 

إنما حرم الله الصناعة التی حرام هی کلها التی یجئ منها الفساد محضا نظیر البرابط والمزامیر و(الشطرنج) وکل ملهوبه والصلبان والأصنام وما اشبه ذلک من صناعات الأشربة الحرام ومایکون منه و فیه الفساد محضا ولایکون فیه ولامنه شیء من وجوه الصلاح فحرام تعلیمه و تعلمه والعمل به وأخذ الاجر علیه وجمیع التقلب فیه من جمیع وجوه الحرکات کلها

منبع:مشرق

گروه فرهنگی مشرق؛  مرحوم شیخ صدوق در کتاب کمال الدین روایتی را با این مضمون نقل می کند که سدیر صیرفی (از یاران خاص امام صادق علیه السلام) می گويد: من و مفضّل بن عمر و ابو بصير و ابان بن تغلب بر مولايمان امام صادق وارد شديم، ديديم كه بر خاك نشسته و قبای خيبرى طوقدار بى‏ گريبان آستين كوتاهى در بر دارد و مانند مادر فرزند مرده شيداى جگر سوخته ‏اى مى‏ گريد و اندوه چهره اش را پرکرده و گونه ‏هايش دگرگون شده و ديدگانش پر از اشك است و مى‏ گويد:
آقاى من! غيبت تو خواب از ديدگانم ربوده و بسترم را بر من تنگ ساخته و آرامش قلبم را از من سلب کرده است.
آقاى من! غيبت تو اندوه مرا به فجايع ابدى پيوند داده، و فقدان يكى پس از ديگرى، جمع و گروه را نابود كرده است. من ديگر اشكى را كه از ديدگانم روان است و ناله ‏اى را كه از مصائب و بلاياى گذشته از سينه‏ ام سر مى ‏كشد، احساس نمی کنم جز آنچه را كه در برابر ديدگانم مجسّم است و از همه گرفتاري ها بزرگتر و جانگدازتر و سخت ‏تر و ناآشناتر است، ناملايماتى كه با غضب تو در آميخته و مصائبى كه با خشم تو عجين شده است.

سدير گويد: چون امام صادق عليه السّلام را در چنين حالى ديديم از شدّت حیرانی، عقل از سرمان پريد و به واسطه آن رخداد هائل و پديده وحشتناك، از شدّت جزع قلوبمان چاك چاك گرديد و پنداشتيم كه آن نشانه حادثه ای كوبنده و يا مصيبتى از مصائب روزگار است كه بر ایشان نازل شده است. و گفتيم: اى فرزند بهترين خلايق! چشمانت گريان مباد! از چه حادثه اى اشكتان روان و سرشك از ديدگانتان جاری است و كدام حادثه ای است كه اين ماتم را بر شما واجب كرده است؟

مشرق- امام جعفر صادق عليه‌السلام: در تورات نوشته شده است: ... هر كه به روزىِ اندك خدا راضى باشد، خداوند نيز به اندك عملِ او رضايت دهد و هركه به اندك مالِ حلال رضايت دهد، رنج و زحمتش كم شود و درآمدش پاكيزه گردد و از مرز زشت كارى (افتادن در ورطه حرام) فاصله گيرد.

متن حدیث:

مَكتوبٌ في التَّوراةِ :... مَن رَضِيَ مِن اللّه بالقَليلِ مِن الرِّزقِ قَبِلَ اللّه ُ مِنهُ اليَسيرَ مِن العَمَلِ، و مَن رَضِيَ باليَسيرِ مِن الحَلالِ خَفَّتْ مُؤنَتُهُ، و زَكَتْ مَكسَبَتُهُ، و خَرَجَ مِن حَدِّ الفُجُورِ.
منبع:مشرق

مشرق- امام جعفر صادق عليه‌‏السلام فرمودند: خـداوند تـبارك و تـعالى ... هر گاه بـراى بنده‏‌اى بد بخواهد، در حضور مردم از او حسابرسى كند و محكومش نمايد و كارنامه‌‏اش را به دست چپ او دهد. اين است مراد سخن خداوند عزوجل كه مى‏‌فرمايد: "و امّا كسى كه نامه‌‏اش از پشت سر به او داده شود، زودا كه بگويد واى بر من هلاك شدم و به آتش افروخته در آيد، كه او در دنيا نزد كسانش شادمان زيسته بود".

متن حدیث:

إنَّ اللّه‏َ تَبارَكَ وتَعالى ...إذا أرادَ بِعَبدٍ شَرّا حاسَبَهُ عَلى رُؤوسِ النّاسِ ، وبَكَّتهُ ، وأعطاهُ كِتابَهُ بِشِمالِهِ ، وهُوَ قَولُ اللّه‏ِ عز و جل : "وَ أمّا مَنْ اُوتِيَ كِتابَهُ وَراءَ ظَهْرِهِ * فَسَوْفَ يَدْعو ثُبورا * وَ يَصْلى سَعيرا * إنّهُ كانَ في أهْلِهِ مَسرورا"

*سوره انشقاق: 10-13
منبع:مشرق