خادمین اهل بیت

بسم الله الرحمن الرحیم

 تنها سران بهائیت و هیأتهای مختلف محافل ملی و محلی بهائی نبودند که متفقاً دولت اسرائیل و صهیونیسم جهانی را تأیید می‌کردند و با آن همکاری می‌نمودند، بلکه در بسیاری از نقاط جهان، به ویژه ایران اکثر بهائیان متمایل به «جهودان» و دولت اسرائیل بوده‌اند و در راستای سیاست‌ها و برنامه‌های این کشور پیش می‌رفتند.

خادمین اهل بیت به نقل از مصاف در بسیاری از کشورها خصوصاً ایران، بهائیان داخل تشکیلات جاسوسی «موساد» شده بودند و همه جا به نفع اسرائیلیان به خبرچینی و جاسوسی مشغول بودند. این خصیصه ذاتی بهائیت نه تنها به نفع صهیونیسم جهانی و دولت اسرائیل بوده است، بلکه بهائیان هم سعی می‌کردند از وجود یهودیان در گسترش نفوذ خود استفاده کنند. آنان از بدو پیدایش، همواره تلاش می‌کردند از یهودیان، استفاده کرده، آنها را بهایی کنند. اسماعیل رائین می‌نویسد: «بیشتر بهائیان ایران یهودیان و زرتشتیان هستند و مسلمانانی که به این فرقه گرویده‌اند در اقلیت می‌باشند. اکنون سالهاست که کمتر شده مسلمانی به آنها پیوسته باشد.»(1) همچنین عبدالحسین آیتی سالها پیش از رائین در زمان حکومت رضاشاه به سلطة یهودیان بر جامعة بهایی ایران اشاره کرده و می‌نویسد: «این بشارتی است برای مسلمین که بساط بهائیت به طوری خالی از اهل علم و قلم شده که زمام را به دست مثل حکیم و اسحاق یهودی و امثال او داده‌اند.»(2)

اگر چه بیشترین پیروان مسلک بهائیت یهودیان بودند، اما به این نکته باید توجه کرد که گرایش یهودیان به بهائیت همانند گرایش یهودیان به اسلام واقعی نبود. بلکه یهودیان در صدد بودند با پذیرش آئین بهایی، منافع استعماری و جاسوسی خود را بیش از پیش تحقق بخشند. بهائیان نیز تلاش می‌کردند از اختلاف دیرین مسلمانان و یهودیان استفاده کرده، یهودیان را به عنوان حامیان و پشتیبانان اصلی دین تازه تأسیس خود قرار دهند؛ از این طریق هر دو گروه به اهداف استعماری بلندمدت خود نائل آیند. حسن نیکو، از مبلغان پیشین بهائی در این باره می‌نویسد: «... دیگر اینجا جای خندة قاه قاه است، کار از تبسم گذشته که عبدالبهاء در هر لوحی که برای یهودی‌ها انزال کرده، بشارت می‌دهد که چون شما به جمال مبارک ایمان آوردید... عن قریب چنین شود، چنان شود، حتی کار را به جایی رساند که به دروغ و تقلب نسب پدر خودش را به داوود رساند، در حالی که خود بهاء [میرزاحسینعلی نوری] به زرتشتی بودن افتخار کرده بود و این مضحک است که یکنفر هم از نسل «بنی اسرائیل» باشد و هم «کیان» و گویا از نژاد و تاریخ اقوام بویی به مشامش نخورده بود... با این همه که رؤسای بهایی نوید و بشارت به یهودیان بهایی می‌داده و هم‌اکنون شوقی‌تر و خشکشان می‌کند... باید یقین [کرد] که یکقدم از یهودیت بیرون نگذاشته‌اند، صدها حکایت دارم از یهودیانی که بیست سال و سی سال بود بهائی شده بودند و هنوز گوشت و ذبیح و طبخ سایرین را نمی‌خوردند و در حقیقت بهایی بودنشان یک خدعه‌ای دو سره بود، زیرا بهائیت خود یک خدعه سیاسی است، آنها هم خدعه دیگری بر آن مزید کرده، بهایی، یهودی را فریب می‌دهد که بدوشد و پول بگیرد و سیاهی لشکر درست کند. یهودی هم بهایی را فریب می‌دهد که به دروغ بگوید ما با شما هم عقیده‌ایم، تا بازار فروش برای خود تهیه کند. چنان که کراراً دیده می‌شود، چوبدارهای سنگسر و آباده بعد از فروش گوسفندانشان در تهران سراغ دکان و حجرة یهودیان کاشانی و همدانی را می‌گرفتند تا از آنجا خرید کنند. گمان می‌کردند که بر اثر هم‌مسلکی اجناسی بهتر و ارزان‌تر به دست می‌آورند، حال آنکه کاملاً معکوس بود، جنس بد را به قیمت گران می‌‌خریدند و یهودیان را همین معامله دلگرم می‌داشت که الله ابهی را رساتر به بابی‌های سنگسر و اغنام آباده بچپانند.»(3)

بقیه در ادامه مطلب

بسم الله الرحمن الرحیم

هیچ کس نمی‌تواند ادّعا کند قادر به تبیین و تشریح سلسلة بلند مجامع مخفی، ارتباط سازمانی این مجامع و نحوة دقیق عملکرد آنهاست. با این همه، با تکیه به بسیاری از قراین و شواهد که عمدتاً حاصل تلاش‌های مصرّانة برخی از پژوهشگران از جان گذشته است، می‌توان میان این مجامع مخفی، اشراف سیاه اروپا و به ویژه «انگلیس» و یهود ارتباطی تنگاتنگ یافت.

هیچ کس نمی‌تواند ادّعا کند قادر به تبیین و تشریح سلسله بلند مجامع مخفی، ارتباط سازمانی این مجامع و نحوه دقیق عملکرد آنهاست. با این همه، با تکیه به بسیاری از قراین و شواهد که عمدتاً حاصل تلاش‌های مصرّانه برخی از پژوهشگران از جان گذشته است، می‌توان میان این مجامع مخفی، اشراف سیاه اروپا و به ویژه «انگلیس» و یهود ارتباطی تنگاتنگ یافت.
سابقه نظام و ساختار اشرافی اروپا که آن را با نام آریستوکراسی می‌شناسیم، بر شالوده نظام فئودالی اروپای غربی استوار است. فرآیندی که به تدریج و با گذار از میان سال‌ها و قرون تکوین یافت.
نظام فئودالی در اروپای غربی، از قرن پنجم میلادی تا قرن 17 و 18 میلادی و در «روسیه» و شرق اروپا، از قرن نهم میلادی تا نیمه دوم قرن 19 میلادی به عنوان یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های تمدّن قرون وسطا قابل شناسایی است. زنجیره‌ای از فرمانروایی جایگزین زنجیره امپراتوری و سنای روم.
«فئو» در لغت، یعنی قطعه زمین و فئودالیسم، نظامی مبتنی بر زمین‌داری بود.

بقیه+عکس در ادامه مطلب

(بسم الله الرحمن الرحیم)

خونریزی یهودیان موضوع تازه‌ای نیست. از آنچه که امروز رژیم اشغالگر در سرزمین‌های اشغالی رقم میزند می‌توان خوی درندگی و وحشی‌گری این قوم را دریافت. اما با مرور سرگذشت قوم یهود در قرون گذشته، آشکار می‌شود که آن‌ها اساسا و طبق آیین و آموزه‌های تحریف‌شده‌شان، بر خونریزی و حتی خونخواری تأکید دارند. این سنت‌های یهودیان، از مکیدن خون ختنه‌گاه نوزادان بلافاصله پس از ختنه تا قربانی‌کردن انسان برای یهوه و استفاده از خون قربانی در یک نوع شیرینی، را در خود جای داده است.

دکتر «ادریک بسکوف» درباره قوم یهود می‌گوید «از حکمت دین یهود و آموزه‌های آن، قتل بیگانگانی است که تفاوتی بین آنها و حیوانات وجود ندارد و این قتل و کشتار باید به صورت شرعی صورت گیرد و کسانی که به آموزه‌های دین یهود ایمان ندارند باید آنها را به عنوان قربانی به الهه بزرگ یهودی تقدیم نمود». ریچارد بورتون که خود مدت‌ها به تحصیل تلمود پرداخته است در کتابش «یهود، نور و اسلام» که در سال 1898 منتشر شد می‌نویسد: «طبق آنچه که در تلمود آمده است نزد یهودیان دو مراسم خونین وجود دارد که یهوه را راضی می‌گرداند یکی از آنها عید نان‌های آغشته به خون بشری است -منظور همان عید «فصح» است- و دیگری مراسم ختنه کردن کودکان یهودی».

به نام خدا

ایلومیناتی و نهادهای اجرایی: محفل«ایلومیناتیِ باواریا» در سال 1776 ظاهراً با انشعاب از فراماسونری فعالیت خود را بر پایۀ نابودی ادیان و دولتها، الغای مالکیت، و تشکیل حکومت واحد جهانی تحت فرمانروایی یک تن آغاز کرد. سازمان ايلوميناتي فراتر از فراماسونري است و مدارج اعضاي آن از فراماسونهاي درجۀ 33 بالاتر است. ايلوميناتي ها از سيزده خانوادۀ ثروتمند تشكيل شده اند كه رهبری شان با خاندان روچیلد(راتشیلد) است. از ميان ديگر خاندانهاي ايلوميناتي مي توان به  Astor، Rockefeller و Onassis اشاره كرد. ليست اين خاندانها در كتاب «دودمانهای ایلومیناتی»، نوشتۀ  Fritz Springmeier آمده است.

خاندان یهودیِ روچیلد از اواخر قرن هجدهم تا به امروز، سلاطین بی تاج و تخت اروپای غربی و آمریکای شمالی اند. فراماسونها که امروز با نزدیک شدن به تحقق اهداف نهایی خود پرده پوشی را به کنار نهاده اند، در کتاب «نماد گمشده» به معرفی محفل ایلومیناتی می پردازند: «...آنها پنهانی، سازمان برادری شان را در عمق ماسونها از نو بنا نهادند؛ نوعی تشکیلات مخفی در درون تشکیلات مخفی دیگر. آنها سپس از ارتباطات جهانی ماسونها استفاده کردند تا نفوذشان را در دنیا گسترش دهند. ایلومیناتی ها در اروپا به قدرت زیادی دست یافتند و آنگاه متوجه آمریکا شدند و حکومتی تشکیل دادند که بخش اعظم اعضای آن فراماسون بودند؛ جرج واشنگتن، بنجامین فرانکلین و... ایلومیناتی ها از این فرصت استفاده کرده و بانکها و دانشگاهها و صنایعی را که هدف غایی آنها را تأمین می کرد بنا نهادند». قهرمان رمانِ دن براون هدف اصلی این تشکیلات را این گونه بیان می کند: «آفرینش یک حکومت جهانی ، نوعی نظام جهانی سکولار و غیر مذهبی... یک نظام جهانی تازه براساس دیدگاههای ایلومیناتی». در کتاب همچنین آمده است: «در اینجا لنگدان به ثروت ایلومیناتی فکر کرد؛ ثروت کهن فراماسونهای باواریایی، سلسلۀ روچیلد، بیلدربرگرها و...».

بقیه در ادامه مطلب

در دو شماره گذشته ضمن ارائه مقدمه‎ای کوتاه پیرامون اعتقاد به منجی در اکثر آئین‎های غیرالهی و تمامی ادیان الهی، وجود این دیدگاه همگانی را دلیلی بر فطری بودن اعتقاد به منجی عنوان کردیم. همچنین چگونگی نگاه به منجی در دو آئین هندو و بودا را مورد بررسی قرار دادیم. در این شماره در نظر داریم ضمن معرفی اجمالی معروف‎ترین آئین‎های ثانویه (غیر الهی) مانند مانویت، مزدکیان، شینتو و ... به نوع دیدگاه آنان پیرامون منجی موعود اشاره نماییم. لازم به ذکر است تمامی ادیان غیرالهی در باورمندی خود به منجی موعود، تحت تاثیر ادیان الهی بوده‎اند جهت مطالعه به سایتmasaf.irمراجعه کنید

بسم‌الله الرحمن الرحیم

منجی آئین مانی

مانى یا مانس از پدر و مادرى ایرانى در بابل به سال 215 میلادى (سال چهارم سلطنت اردوان، آخرین پادشاه اشکانی در قریه ماردینر در ولایت «مسن» ناحیه نهر کوتاه در بابل باستانی متولد شد. پدر و مادر او با خاندان اشکانى خویشاوندى داشتند. مانى بى شک ایرانى بوده است. ولادت او در بابل دلیل بیگانه بودن او نیست، زیرا که در آن روزگار منطقه بابل و پیرامون آن جزء شاهنشاهى ساسانى بود.

اعتقاد به موعود در عقاید مانوی نیز خودنمایی می کند. در انجیل زنده(1) که از متون مقدس مانویان و منسوب به مانی است، مانی خود را فارقلیط، یعنی همان کس که مسیح مژده آمدنش را داده بود، می داند. در زبور مانوی که یکی دیگر از آثار ادبی دینی مانویان است و به پیروی از زبور داوود سروده شده، مانی همان فارقلیط معرفی شده است:

او را بزرگ می داریم

فارقلیط، مانی را

پسر و روح القدس را؛ آنان را می ستاییم با راستی.(2)

در قطعه شماره 9 اسناد مکشوفه تورفان Turun (کلکسیون لنینگراد) پرسش هایی درباره آخرالزمان و علامات آن مطرح می شود. این اسناد، سال ها پس از زمان مانی نوشته شده است، ولی از آن ها چنین بر می آید که پیروان مانی به ظهور وی در آخرالزمان معتقد بوده اند. قسمت هایی از کتاب شاپورگان مانی وجود دارد که در آن ها اشاره به ظهور مانی نمی شود، امّا از قراین چنین به دست می آید که انتظار ظهور عیسی را دارند. در شاپورگان ترجمه مولرmuller ، نام (خردیشهر ایزد) آمده که در آخرالزمان باید ظهور کند. جکسون عقیده دارد که بی شک عیسی به این لقب نامیده شده است.(3) 

در نیایشی درباره آمدن دوباره عیسی چنین می خوانیم:

به من بگو ای شهریار، آریامان!(4)

نشانم ده ای گرامی ترین پسر!

درباره زمان آمدنت، هنگامی که سرانجام می آیی.

ای منجی بزرگ، ای آموزگار من! بگو درباره آن زمان و نشانه های آن.(5)

به هر حال، وقایعی که با ظهور مصادف می شود، عبارت از علامات شگفت انگیزی است که در آسمان پدید می آید و بر آمدنِ (خردیشهر ایزد) دلالت می کند، و دانش را پیش از تکمیل فرشگرد به دنیا می آورد. فرشتگانی از شرق و غرب به فرمان او فرستاده می شوند و به همه اهل دنیا پیام می فرستند. امّا اشخاص شرور، او را انکار می کنند و کاذب می شمارند. از طرف دیگر، پنج تن از نگهبانان پیروزگر آسمان ها و زمین ها با پرهیزگاران و دیوان فروتن به پرستش او سر فرود می آورند.(6)

بقیه در ادامه مطلب