خادمین اهل بیت

بسم الله الرحمن الرحیم

چون رساله مناقب ابن عربی، حاوی عبارات بلند عرفانی می باشد، چندین شرح بر آن نگارش یافته است؛ از آن جمله شرح مناقب محیی الدین، اثر عالم شیعی، سید محمد صالح موسوی خلخالی و نیز جلوات ربانی، اثر آیت الله محمد رضا ربانی.

ابن عربی در نگاهی کوتاه

محمد بن علی  بن محمد بن احمد بن عبدالله حاتم الطایی، معروف به محیی الدین، مکنّا به ابن عربی، ملقب به شیخ اکبر (۶۳۸ -۵۶۰ ق) است. این عارف عجیب در طول عمرِ خود، از آغاز نوجوانی تا دوران پیری و پایان زندگانی، با همتی بسیار عالی، نشاطی حیرت انگیز، پشتکاری شگفت آور و با شور و شوقی وافر، به فراگیری علوم و تحصیل معارف زمان خویش پرداخت.

ابن عربی از پرکارترین نویسندگان است و هیچ نویسنده ای در جهان اسلام، از قبیل کِندی، ابن سینا و غزالی در کثرت تألیف و تصنیف با وی برابری نمی کند. موضوع اصلی رسالات او عرفان و حالات و واردات و تجارب قلبی او است؛ ولی در عین حال، تمام علوم دینی اعم از حدیث، تفسیر، سیره، فقه و نیز علومی از قبیل کیمیا و جفر و نجوم و حساب جمل و همچنین شعر را دربرمی گیرد. او با خلق آثاری ارزشمند، بنیاد یک نظام فکری را بر اساس تجارب عرفانی استوار ساخت که هنوز هم محور بینش های عرفانی در جهان اسلام است.[۱] تاکنون بیش از ۵۰۰ اثر از وی شناسایی شده است.

علامه حسن زاده آملی در موارد بسیاری از تألیفات ارزنده خود، درباره آثار و افکار ابن عربی سخن به میان آورده و از جمله می نویسد:

علمای اسلام در معرفهالنفس و تهذیب و تزکیه آن، کتاب ها نوشته اند؛ ولی مهم ترین آن ها فصوص و فتوحات شیخِ اکبر، محیی الدین است.[۲]

بقیه در ادامه مطلب

(بسم الله الرحمن الرحیم)

بسم الله الرحمن الرحیم

امروزه به جرأت می توان گفت میراث گرانسنگ تلاش های پیشوایان معصوم در مباحث مهدویت سبب شده در جزئی ترین بحث ها بتوان به پشتوانۀ سخنان ایشان به بررسی های ژرف، بحث های فراوانی را دنبال کرد.

چکیده

مهدویت اعتقادی پایه ای است که همواره در میان باورهای اسلامی بدان اهتمام و توجه ویژه ای شده است و این اهتمام همچنان در سخنان پیشوایان معصوم: و بزرگان دین بازتاب یافته است.

گسترۀ بحث ها دربارۀ این اعتقاد سترگ نه تنها امور کلی، که بسیاری از امور جزئی را نیز دربر گرفته است. یکی از این امور، «حکم نام بردن» آن حضرت به نام «محمّد» است که بررسی آن با توجه به ویژگی های آن حضرت و نیز چگونگی زندگی وی، اهمیت دارد.

در این نوشتار به بحث دربارۀ حکم نام بردن حضرت مهدی(عج)  به نام خاص «محمّد» بر اساس سخنان معصومان: پرداخته شده است. دیدگاه ها در این بحث با نگاه به گروه های گوناگون روایات در این باره، به طور عمده در دو دسته تقسیم شده است:

دیدگاه نخست، باور کسانی است که در هر شرایطی نام بردن آن حضرت را به نام «محمّد» حرام می دانند. به گونه ای که امروزه حتی آن را به صورت «م ح م د» می نویسند.

دیدگاه دوم از کسانی است که این ممنوع بودن را به سبب نام بردن در برخی روایات و ادعیه، ویژۀ زمانی دانسته اند که به سبب نام بردن، آسیبی متوجه آن حضرت می شد.

در ادامه با بررسی کوتاه مستندات هر دیدگاه بر پایۀ روایات، نتیجه می گیریم که در زمان غیبت کبرا اگر نام بردن آن حضرت موجب آسیب و زیان نگردد، جایز است.

واژگان کلیدی

حضرت مهدی(عج) ، محمّد بن حسن، نام بردن، م ح م د، تسمیه، حرمت نام بردن.

بقیه در ادامه مطلب

(بسم الله الرحمن الرحیم)

به نام خدا

دانلود کلیپی زیبا از سخنان استاد رائفی پور در شعبان 93

جهت دانلود کلیک کنید

حجم:16.75MB

فرمت:MP4

منبع:جنبش مصاف

(بسم الله الرحمن الرحیم)

(بسم الله الرحمن الرحیم)