خادمین اهل بیت

بسم الله الرحمن الرحیم

گفته شد که برخی روایات اسلامی، علائم ظهور را حتمی‌الوقوع معرفی نموده‌اند؛ ازطرفی، ابوهاشم جعفری گوید: «ما در محضر امام‌ جواد علیه‌السلام بودیم و سخن از سفیانی به میان آمد و آنچه در روایات آمده که کار او از حتمیّات است و...؛ به آن حضرت عرض کردم: آیا خداوند را در امور حتمی بَدایی پدید می‌آید؟ فرمود: آری، عرض کردم: پس با این ‌ترتیب، ما می‌ترسیم که درمورد قائم نیز خدا را بَدایی حاصل شود، فرمود: همانا قائم از وعده‌ها است و خداوند، خلاف وعده خود رفتار نمی‌کند».[1] 
یکی از بالاترین عبادات، اعتقاد به «بَداء» است و بَدا به‌ معنی تغییر‌ نظر پیداکردن می‌باشد. بَدا در مورد خدا محال است؛ زیرا این معنی، ناشی از جهل و نقص است و این دو در خدا راه ندارد، بلکه در سوره رعد آیه 39 آمده است: «خدا هر تقدیری را که بخواهد از لوح قضا پاک کند و هرکدام را که بخواهد، تثبیت می‌نماید و ام‌الکتاب (تقدیر اصل) نزد او محفوظ است؛ یعنی خدا چیزی را به زبان پیامبر یا وصیّ و جانشین پیامبرش به مصلحتی بر مردم آشکار کرده، سپس آن‌ را پاک نموده و مطلب را برخلاف آنچه که در پیش ارائه داده بود، اظهار می‌کند.
با توجه به آنچه که به‌طور اجمال، راجع به «بَداء» گفته شد، از روایات مربوطه می‌توان سه مسأله را استفاده کرد:
1. ممکن است پیشگویی از تحقق مقتضی حوادث و رویدادها باشد، بدون اینکه به شرایط و موانع آن توجه شده باشد؛ بنابراین ممکن است که شرایط هم تحقق یابد و مانعی ایجاد نشود و آن پیشگویی‌ها به تحقق برسد و ممکن است شرایط تحقق نیابد، مانع هم باشد، لذا حوادث پیشگویی‌شده، به‌وقوع نپیوندد.
این مسأله مانند این است که، انسانی یک صله رحم می‌کند، اگر از عمرش سه سال مانده باشد، خداوند آن‌ را سی‌ سال می‌کند و برعکس.