خادمین اهل بیت

(بسم الله الرحمن الرحیم)
امام حسين عليه‌السلام: در بيان آنچه هنگام ظهور امام زمان عليه‌السلام رخ مى‌دهد: بركت از آسمان به سوى زمين فرو مى‌ريزد، تا آن جا كه درخت از ميوه فراوانى كه خداوند در آن مى‌افزايد، مى‌شكند. (مردم) ميوه زمستان را در تابستان و ميوه تابستان را در زمستان مى‌خورند و اين معناى سخن خداوند است كه: "و اگر مردمِ آبادى‌ها ايمان مى‌آوردند و تقوا پيشه مى‌كردند، بركت هايى از آسمان و زمين به روى آنان مى‌گشوديم، ليكن تكذيب كردند"

متن حدیث:

امام حسین علیه‌السلام ـ فى بَيانِ ما يَحْدُثُ فى زَمَنِ ظُهورِ الاِْمامِ الْحُجَّةِ عليه السلام ـ : وَ لَتَنْزِلَنَّا الْبَرَكَةُ مِنَ السَّماءِ اِلَى الاَْرْضِ حَتّى اِنَّ الشَّجَرَةَ لَتَقْصِفُ مِمّا يَزيدُ اللّه ُ فيها مِنَ الثَّمَرَةِ وَ لَتُؤْكَلُ ثَمَرةُ الشِّتاءِ فِى الصَّيْفِ وَ ثَمَرَةُ الصَّيْفِ فِى الشِّتاءِ وَ ذلِكَ قَوْلُهُ تعالى: «وَلَوْ اَنَّ اَهْلَ الْقُرى آمَنوا وَ اتَّقَوْا لَفَتَحْنا عَلَيْهِم بَرَكاتٍ مِنَ السَّماءِ وَ الاَْرْضِ وَلكِن كَذَّبُوا»؛

(بسم الله الرحمن الرحیم)

(بسم الله الرحمن الرحیم)
موضوع تعدد همسران پیامبر اكرم ـ صلی الله علیه و آله ـ همواره یكی از مسائل مورد بحث در میان اندیشمندان مسلمان و غیر مسلمان بوده است كه در این راستا اندیشمندان و محققان با تمسك به دلائل عقلی و نقلی، بحث همسران پیامبر و تعدد آنها را مورد بحث قرار داده و علل آن را ذكر نموده اند. ولی مایلیم اول داده های تاریخی كه گویای واقعیات مربوط به ازدواج نبی مكرّم است بپردازیم به آیاتی كه در این خصوص سخنی دارند و آیاتی كه ترسیم می كنند اهداف و یا كاركرد ازدواج را اشاره نمائیم تا تحلیل ما برآمده از یك سری داده های مستند و عینی باشد و هر مراجعه كننده ای به آن هم بتواند با معیارهای علمی داوری نماید

اول: داده های تاریخ در مورد همسران پیامبر گرامی:
ناگفته نماند این داده ها عمدتاً یا حتی تمامی آن مربوط به همسرانی است كه با پیامبر زندگی كردند و رابطه زناشوئی داشتند غیر از همسرانی كه در حدّ عقد، یا هبه یا خواستگاری باقی مانده اند.
1 - حضرت خدیجه دختر خویلد از طایفه قریش و از بزرگان و سادات قبیله بنی اسد، او زنی بود كه قبل از ازدواج با پیامبر دو شوهر دیگر جدا، جدا اختیار كرده بود كه هر یك آن ها فوت كرده بودند و از هر دوی آن ها فرزند داشت و در حالی كه پیامبر گرامی جوانی 25 ساله بود خدیجه خود زنی حدوداً 40 ساله، حضرت خدیجه از ایشان خواستگاری نمود و قاصد فرستاد كه میل ازدواج با محمد امین - صلی الله علیه وآله - را دارد و این زندگی مشترك بدون ورود هیچ زنی دیگر تا 25 سال ادامه یافت یعنی حضرت رسول به سن 50 سالگی و حضرت خدیجه به 65 سالگی رسید تا این كه بعد از آزادی از شِعب أبی طالب، ایشان همراه حضرت ابوطالب رحلت نمودند[1].
2 - سوده دختر زمعه از طایفه قریش و از قبیله عامریّه كه درگیر با پیامبر اكرم - صلی الله علیه وآله - بودند لكن او از جمله افرادی بود كه از قبیله جدا و همراه همسر خود اسلام آوردند و به حبشه هجرت نمودند لكن همسر ایشان بنابر نقلی مسیحی گشت آن گاه هر دو به مكه بازگشتند ولی بعد از مدتی همسر سوده یعنی سكران پسر عمر جان به جان آفرین واگذارد، حال سوده جدای از قبیله و مهاجرت كرده، همسر مرده هم گردید، یعنی پایگاه اجتماعی قبیله ای و خانوادگی هر دو را از دست داد، تنها پناه گاه او جامعه كوچك و مظلوم اسلامی مكه است. در این زمان است كه به پیشنهاد همسر عثمان بن مظعون تن به این ازدواج می دهد یعنی خوله بنت حكیم وقتی پیامبر را بی همسر دید و آن طرف سوده را چنین یافت اقدام به این عمل نمود و در كنارش پیشنهاد ازدواج با عایشه دختر ابوبكر از بزرگان قوم بنی تمیم را نیز داد. جالب است بدانیم برادر سوده وقتی از این ازدواج باخبر شد، از شدّت غضب مشتی از خاك را بر سر خود ریخت.[2]

بقیه در ادامه مطلب

(بسم الله الرحمن الرحیم)

مقصود از اهداف قیام قائم علیه‌السلام چیزی است که آن حضرت برای دست یافتن به آنها، حرکت جدی خود را آغاز می‌کند. فهرستی از اهداف مقدس به قرار صورت ذیل است:
۱. احیای اسلام که بر اثر کجروی‌ها زنگار گرفته است؛
۲. تامین قسط و عدل اجتماعی و اجرای قانون شرع؛
۳. اصلاح جامعه و به حرکت درآوردن آن؛
۴. حاکم ساختن حق و نیروبخشیدن به حق پرستان؛
۵. احیای سنت نبوی و سیره علوی؛
۶. از بین بردن بدعت‌‌های جاهلانه؛
۷. آزادسازی ملت‌ها از محکومیت سلطه و زور؛
۸. آگاه‌ساختن مسلمانان و افشای ماهیت واقعی جباران؛
۹. از بین بردن سلطه استبدادی خودکامگان بر جهان اسلام؛
۱۰. تأسیس یک مکتب عالی تربیتی و شخصیت بخشیدن به جامعه.
این اهداف هم در اندیشه و عمل حضرت قائم جلوه‌گر خواهد بود و هم در یاران و سربازانش.[۱]

^{پی‌نوشت‌ها
۱. ر.ک:‌ فرهنگ عاشورا، جواد محدثی، ص۶۲؛ فرهنگ موعود، صص ۳۸-۳۹.}

منبع

(بسم الله الرحمن الرحیم)

به گزارش جنبش سایبری 313 , سرزمین حجاز (عربستان کنونی) در روایات مربوط به آخر الزمان، آبستن حوادث بسیار مهمی است. از مهمترین این حوادث می توان به اختلافات داخلی در خاندان پادشاهی حجاز، درگیری های نظامی در سرزمین حجاز، قتل نفس زکیه در مسجدالحرام، خسف یا فرو رفتن سپاهیان سفیانی در بیابان بیداء عربستان و مهمتر از همه، ظهور حضرت مهدی (عج) از شهر مکه، اشاره کرد. بسیاری از نشانه ها و وقایع نامبرده، مربوط به سال ظهور و یا اندکی پس از ظهور حضرت مهدی (عج)  می باشد که به همین دلیل بررسی آنها در حال حاضر امکان پذیر نمی باشد؛ اما در این میان، وقایع مربوط به اختلافات خاندان پادشاهی حجاز و مرگ آخرین پادشاه مقتدر این خاندان به نام عبدالله، نشانه ای است که در سالهای نزدیک به ظهور اتفاق می افتد(1) و نشانه ي مهمي برای نزدیکی زمان ظهور می باشد.

« از ابوبصیر نقل شده است که گفت:
خدمت امام صادق (ع) عرض کردم :  ابو جعفر (امام باقر (ع)) می فرمود: قائم آل محمد (عج) 2 غیبت دارد که یکی طولانی تر از دیگری است. فرمود: آری. این امر تحقق نیابد مگر آنکه در خاندان فلان اختلاف به وجود آید و حلقه تنگ شود و سفیانی ظهور کند و بلا سخت گردد و مرگ و کشتار مردم را فرا گیرد و آنان به حرم خدا و پیامبرش پناهنده شوند. »(2)

روایت دیگری نیز با مضمون مشابه از امام رضا(ع) نقل شده است:

بقیه در ادامه مطلب

(بسم الله الرحمن الرحیم)

بنابر احادیث معتبر آن حضرت بلافاصله بعد از ظهور، دست به قیام نمی‌زند، بلکه منتظر می‌شود تا سیصد و سیزده نفر از یارانش، از بلاد دور و نزدیک و در طیّ روزهای متمادی، به دور آن حضرت در مکه جمع شوند و بعد از بیعت آنان با امام، آن حضرت، قیام اصلاحی خود را شروع می‌کند و پس از فروپاشی نظام حاکم در مکه، مدتی طول می‌کشد تا نیروی ده‌هزار نفری از یارانش جمع شوند.[۱] و پس از تکمیل این نیروها، مکه را به قصد مدینه، ترک می‌کند و بعد از رسیدن به مدینه، اقدامات اصلاحی خود را در مدینه شروع می‌کند و سپس به سوی مرکز حکومت خود، عراق و کوفه، حرکت می‌کند[۲] و پس از اقدامات چشمگیر کوفه، برای مقابله با بساط «سفیانی» با لشکری شکوهمند، وارد فلسطین می‌شود و سرزمین بیت‌المقدس را از دست ظالمان پس می‌گیرد و صلح و آزادی بر سراسر جهان سایه می‌افکند. پس از آن مرحله، دوران دوم قیام اصلاحی خود را که همان تشکیل و اداره‌ حکومت جهانی است، آغاز می‌کند و آرامش جهان را به ارمغان می‌آورد. این درگیری‌ها طبق حدیثی از امام حسین علیه علیه‌السلام هشت ماه طول می‌کشد.[۳] 

(بسم الله الرحمن الرحیم)

از نظر سیاسی، در سال های منتهی به ظهور، حوادث زیر اتفاق خواهد افتاد:

آنچه در این متن آمده، با این فرض است که بدائی اتفاق نیفتد و همه چیز همان طور که در روایات ذکر شده، پیش آید، وگرنه اگر بنا را بر وقوع بداء بگذاریم، در هر روزی از سال و هر ساعتی از روز، امکان وقوع ظهور، هست. همچنین باید توجه داشت که ظهور، به طور ذاتی، وقتی اتفاق می افتد که مردم آمادگی داشته باشند. یعنی حتی همین الان هم اگر مردم آمادگی پیدا کنند، ظهور اتفاق می افتد، و نیاز به هیچ نشانه ای نیست. یعنی در هر نقطه ای از زمان، به طور بالقوه، امکان وقوع ظهور هست (شاید این جمعه بیاید، شاید!). این از ذات قضیه، اما واضح است که بالاخره ظهور، در یکی از نقاط زمانی به وقوع خواهد پیوست، و از بین این همه نقطه ی بالقوه، یکی بالفعل، نقطه ی ظهور خواهد بود. احادیثی که نشانه های ظهور را نقل می کنند به این نقطه ی بالفعل اشاره دارند. در مقابل روایاتی هم هستند که به نقاط بالقوه ی ظهور اشاره می کنند و این دو منافاتی با هم ندارند.

به طور خلاصه، حوادث زیر از حدود یک سال قبل از ظهور، احتمالا به ترتیب زیر روی خواهند داد.

بقیه در ادامه مطلب